Schoonbroerrit
Afgelopen zondag vertrokken we met 31 vroege vogels voor de Moederdag-rit, de schoonbroers hadden blijkbaar andere plannen die dag, of niet … Onder het adagio “Optimism as a moral duty” en de weersvoorspelling die dag was het volgens ondergetekende tijd om de rit in zomertenue te rijden.
Gezien de klimatologische omstandigheden van de laatste weken en het ochtendgrijs van die ochtend waren de overige mede-cyclisten hier niet van overtuigd. Bref … na een korte briefing vertrokken we richting Haasdonk om zo via Beveren, Vrasene, Sint-Gillis-Waas richting een brug over de E34 te bollen.
Eens de expresweg Antwerpen-Zeekust overgestoken kwamen we terecht in Meerdonk, onder andere bekend om zijn tulpenvelden - eat your heart out Amsterdam. De tulpen hebben we niet gezien maar wel kunst daar in de sympathieke deelgemeente van SGW.
Op de Zalegemdijk staat het werk “Echo” van Nico Stichel (die “rode dartspijlen” op het afdak boven het fietspad), even verder passeerden we aan Groenendam de “Free Foxes” van Caroline Coolen. Het Soete Waasland en vossen (de dieren) zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden sinds de 13e eeuw, de Vossenstraat in Kruibeke zou echter niets te maken hebben met de dieren …
Na de culturele flits stoomden we richting de bres in de Koningsdijk om zo bij onze Zeeuwse buren het buitenlandse gedeelte van onze 100km tocht aan te vatten. Eens de grens over verandert naast het landschap ook de kwaliteit van de ondergrond. Je ziet en voelt direct dat je niet meer in België
rijdt ….
De stad Hulst heeft een oppervlakte van 251,82 vierkante kilometers en telt 27.586 inwoners. Met andere woorden het is groot en er wonen niet veel mensen. De parcoursbouwers loodsten ons via kronkelende wegen door de velden en voorbij enkele visputten met een aantal eenzame vissers (er wonen niet veel mensen remember of was het weer hier voor verantwoordelijk)
Het eerste vrije stuk kwam eraan, ditmaal geen rechte weg maar een kronkelende baan vlakbij camping De Vogel in Hengstdijk (u mag hier zelf iets bij verzinnen). Een paar kilometers verder was het tijd om even te pauzeren vlakbij een fotogenieke plas water. Na het fotomoment, waarbij er niemand in de vijver kukkelde, was het tijd om de tweede helft van onze rit aan te vangen.
Het heropstappen ging bij een aantal onder ons niet zonder een zucht of kreun al was het geluid van de slepende voorrem er al een tijdje niet meer bij (ze was los). Algauw stuurden we onze fietsen zuidwaarts, richting het grensdorp van de wachtende koe.
Koewacht is een grensdorp verspreid over twee landen en drie gemeentes, kwestie van een boedelscheiding netjes te verdelen, ahum … Dat we terug op Belgische bodem waren was direct te merken, niet alleen de kleur van de nummerplaten wijzigde, de kwaliteit van de asfalt weet u nog wel
Al gauw ging het via Stekene en Kemzeke naar de hoofdstad van het Waasland om zo via de Ster en Haasdonk terug op Kruibeekse bodem te belanden. Direct na de E17 volgde het tweede vrije stuk van de rit vanaf de Portugezenstraat tot aan de Pismolenstraat.
Deze rit geen afsluiter in ons vertrouwd etablissement het Sonneke maar wel op de terreinen van de Chiro op Broekdam. Een aantal van onze groep waren nog fris genoeg om in de namiddag de Klaverbladroute te fietsen en terug af te sluiten op dezelfde plek van een paar uren eerder.
Wat te onthouden van de rit? Schoonbroers die geen schoonbroers zijn kunnen een mooie rit in elkaar steken. Het verzetten van het vertrekuur zorgt voor late vogels. Mijn optimisme was gerechtvaardigd toen de zon er eindelijk doorkwam :-)
Grtz,
Tom S