Zondagmorgen 9 uur, helderblauwe hemel met een waterzonnetje.
Goeie reden dus, om af te zakken naar de HH voor rit 28 van de kalender.
Dat ‘den Tom’ zijne ‘TomTom’ deze week, al aan het werk had gezet was al direct te horen aan zijn gedetailleerde ritvoorstelling.
Iedereen in de eerste klikpedaal, maar stop, stop, stop, … , den André gooide nog een vraagje in de groep.
Hij zoekt voor aanstaande woensdag (voor- of namiddag) nog een kompaan om hem te vergezellen op de ritverkenning van de Rottier-rit van aanstaande zondag.
Spontaan werden de Marcel of den Herman naar voor geschoven, maar helaas was dit voor laatstgenoemde niet combineerbaar met de wekelijkse puntenverplichting op woensdagavond.
Onze voorzitter, plichtsbewust als hij is, kwam tussen en beloofde een oplossing uit zijn helm te toveren.
Den Tom zocht ook nog een mede-kopman om ons peloton op sleeptouw t e nemen en had al direct een akkoord met de enige en echte Kurt. (trouwens, waar zit diene Kurtbruno den laatste tijd ? )
Een uitstekende keuze, want deze tandem loodste ons op zowel mee-, zij, als tegenwind aan een vrijwel constant hetzelfde tempo door de bossen van Stekene/Kemzeke en verre omliggende.
Alleen op de viaducten spaarden ze beurtelings hun benen.
Het voordeel van de vele Wase wegomleggingen is dat den Tom een aantal mooie passages programmeerde die voor herhaling vatbaar zijn.
Na 65 km, nog een versnellingsske, langsheen de expresweg van Meerdonk tot Vrasene.
Maar aangezien ik dan alleen de achterwielen heb gezien, weet ik niet wie samen met Sagan als dagwinnaar de wielergeschiedenis in gaat.
Aangekomen op het zonnige, Provencaalse, met lavendel getooide terras, bij Ilana, nog een traktatie van Tom voor zijn verjaardag en de zomer leek plots niet ver weg meer te zijn.
Hop naar de volgende, maar aangezien de Rottier-rit maar met ene Rottier kan gereden hoorde ik
Ik toch al in de wandelgangen de naamverandering naar Triple-Karmeliet-rit.
We zien wel, blijven trainen.