Of het nu de openingsrit is van het zomerseizoen of van de winter, het blijft altijd een “special day†!!!
Â
Het is ook altijd uitkijken wie de moed heeft om op een mistige zondagmorgen met juist 1 ° warm te vertrekken vanuit dat waarschijnlijk warmere nest.
Â
Sommige waren al vroeg uit de veren om te gaan werken of waren met vrouwlief op weekend, waardoor er wel enkele doorwinterde mannen er niet bij waren.
Niet lang getreurd want na een korte uiteenzetting waarheen de rit ons zou brengen en wat ons culinair te wachten stond, gingen we er vandoor .
Â
De Senne was zaterdagavond vroeg gaan slapen en besloot met de winterbeesten de tocht naar LO mee te stoempen.
Onze Werner met zijn crossfiets bleek slecht geslapen te hebben en was met rugpijn opgestaan, maar is er ook zo graag bij dat hij dit pijntje wel zou verbijten.
Â
Met Kurt en de Mario op kop gingen we aan de haal en reden we meerdere malen parallel met de schelde richting Burcht.
Dat de wegels smaller leken dan vroeger had zeker en vast te maken met het goede weer van de laatste maanden, want gras en struiken masseerden onze gespierde onderlijven.
Door die goed opgeschoten begroeiing en kronkelde wegen waren we plots de Werner kwijt.
Wijs besluit en om de rug niet meer parten te laten spelen trok hij zijn km-ters verder op de baan.
Â
Vermits er al een tijdje werken zijn aan Blokkersdijk en daardoor niet meer toegankelijk is, had de Kurt en ikzelf zaterdag al eens bekeken wat de alternatieven waren.
En het moet gezegd die waren er zeker !
Eens we meer dan een uurtje onderweg waren dacht iedereen dat het niet de openingsrit was maar de laatste rit met de winterbeestverbranding.!!
Er bleken twee kornuiten er niet beter op gevonden te hebben om op t’midden van een wegje, een vuurtje aan te leggen om zich te verwarmen…. ze waren zelf zo vriendelijk van ons mee uit te nodigen….waarvoor we bedankten …
Want we wisten  beter,….. de Gunnie zou ons opwachten ergens t’midden in t’bos met boterkoekjes en nen druppel jenever !
Nog efkes doorbijten en we konden onze tanden in die lekkernij zetten, gesponserd door Guido Coucke, ( hij heeft dus zijn naam niet gestolen !)
Sindy was goed gebriefd op voorhand want toen we het buffet uitgestald zagen stond zij daar met haar leermeester Raf VH al klaar om aan te vallen.
Leuk moment waarvan voorbij lopende joggers alleen maar van konden genieten van op afstand natuurlijk !
Nadat we voorlopig voldaan waren trokken we verder, de Senne en de Raf hadden medelijden met Sindy en Raf omdat ze maar met twee waren , en voegden zich bij hen.
Weerom bracht Kurt ons over nieuwe geel gebladerde wegen richting “Meyvis Bergâ€.
Deze keer is den berg gewonnen want  enkel Marc zelf en Mario konden hem bestijgen zonder vallen of afstappen , de rest moest zich er soms letterlijk bij neerleggen.
De “ zonhovense†afdaling in het mulle zand was ook spectaculairder dan anders .
Zo waren we dan zonder het goed te weten op de terugweg met een goede gecontroleerde vaart.
Â
In ons stamcafé stonden  de wel héééééééél warme soeppotten van Hilde , An  en Carla al te wachten op ons… soep moet heet zijn maar onze tongen moesten we nadien toch blussen met meerdere gekoelde dranken.
Op die manier was het er weeral super gezellig dankzij jullie aanwezigheid en niet te vergeten :
Guido Gunnie, Carla , Hilde en An bedankt voor al dat lekkers…
Â
Tot zondag naar de tweede thuis van Sam : de Schorre in Boom….dat belooft weer !!!