Dubbelverslag:
Het beloofde weer een fijn fietsweekend te worden, met maar liefst +-200 BBC kilometers op het programma.
We gingen van start op zaterdagmorgend klokslag 8u, want dan stond de beruchte rit naar Melle op het programma. In de startblokken stonden te blinken: Alain V, Ignace VG, Patrick S, Sam S, Kurt VDG, Steven P, Nico F en Kris S.
Na een moeizame verplaatsing die geplaagd ging door heel wat fileleed werd de rit uiteindelijk aangevat onder een waterig zonnetje. Tussen de buien door ging het eerst vlak, daarna golvend, en uiteindelijk steil bergop via de Boigneberg, Valkenberg en Ten Houte richting Henegouwen, alwaar de Col De La Houppe op ons lag te wachten.
Bovenaan werd er even uitgeblazen aan Chalet Gerard, en ondanks het veeleisende parcours had iedereen nog genoeg vocht in de tank en bleek een terras niet nodig. In vliegende vaart naar beneden, waarna we achtereenvolgens de Col de Bruyere, de Kanarieberg, de Ladeuze, de Edelare en de Wolvenberg verorberden.
Samen met nog enkele naamloze (dat zijn de ergste) hellingen zorgden zij voor een 1300hm, en +-110km, niet slecht voor een zaterdag. Toen we Roze Olifanten begonnen te zien, besloten we toch maar huiswaarts te keren.
Temeer omdat er zondag alweer een klassieker op de kalender stond, want niemand minder dan de Blommaert Brothers beloofden ons te begeleiden doorheen de Wase wegen.
Met verve vervulden zij hun rollen als kopmannen, en zoals het goede stuurlui betaamt werd er vlot geanticipeerd op wegenwerken en koerswedstrijden. Het was ook een fijn wederzien met enkele bekende gezichten, die al even niet meer in het BBC peloton werden gesignaleerd. Ondanks de stevige wind op kop, werd er goed het tempo ingehouden, waardoor de bevoorrading halverwege van pas kwam.
Met een gesterkt sportlichaam werd er terug koers gezet naar het thuisfront, ditmaal met de wind in een iets galantere richting. De Marcel moest werkloos toekijken vanuit zijn Guido-mobiel, maar deed dit alweer op een manier waar menig sportbestuurder nog iets van kan leren.
De bekende en beruchte viaduct van Haasdonk kwam in zicht, de plaats waar menig kopman en ritverantwoordelijke de benen reeds voelde kraken na een hele rit in de voorste gelederen te hebben gestreden. Ook nu moesten de laatste restjes power uit de verzuurde beenspieren gewrongen worden, maar al snel kwam de top zicht. Mission accomplished, job done, de klus geklaard, iedereen veilig en wel afgezet in Cock.
Met een voldaan gevoel mocht iedereen huiswaarts keren, maar niet vooraleer de boterhammen met kaas en kop op waren!
Alweer een fijn fietsweekend achter de rug, hopelijk nog meer van dat de komende maanden!