Zondag 10 maart 09.00, een prachtige lentedag… had het kunnen zijn.
Aan het hoofdkwartier van Handy Home verzamelen een 25-tal dwangarbeiders van de weg voor een koers door Vlaamsche gouwen, bestemming “over de brug”. Vanuit hun knusse Guidomobiel houden sportdirecteurs Marcel en Lomme hun administratie zorgvuldig bij, terwijl gelegenheidskopman Van Hul R. zijn troepen de ploegtactiek nog een laatste keer uitlegt.
Wind op kop en gutsende regen tot aan de knoesels barst de wedstrijd los. De twee tempobeulen Strybos S. en Mertens Y. ontnemen de anderen alle lust tot aanvallen, terwijl vanaf de derde rij Van Hul zijn directieven schreeuwt, zelf geen trap teveel gevend. Na 13 volle kilometers is de hele meute over de brug. Halfweg dus, rechtsomkeer maken, denken enkele wieltjeszuigers. Maar dat is buiten de parcoursbouwer gerekend. Zonder medelijden vuurt Van Hul zijn wegkapiteins aan om voorrang na voorrang en kruispunt na kruispunt af te zetten.
In een moordend tempo gaat het richting Opdorp en Dendermonde, waar de wind nog aanwakkert en nu echt vol in de doorweekte tronies waait. Terwijl hardrijder Van Mieghem zijn teammakkers opmontert met heel ongepaste liederen, moeten enkelen kleur bekennen. Het optrekken na alweer een bocht gaat niet meer van harte, een gaatje van een meter wordt een kloofje van 5 meter, een paar bochten later zelfs een ravijn van 20 meter. Niet iedereen is de winter goed doorgekomen! Ligt het aan fysieke kwaaltjes, aan een liederlijk leven, of aan de aerodynamica van een volle baard?
Af en toe wordt wat gas teruggenomen en een klein duwtje in de rug gegeven. Nog even klimmen op La Redoute en door het bos van Wallers (of was het een andere helling en andere kasseistrook?). Sommige rennerslijven kraken in al hun voegen, zullen ze barsten of breken …?
Maar zoals het spreekwoord luidt: na tegenwind komt meewind! De laatste 20 kilometer gaat het tempo met een ruk weer de hoogte in en vrolijk fluitend neemt iedereen de laatste berg over de E17. Ondergetekende is daar zelfs getuige hoe Verhulst in de luwte van het peloton zijn nieuwe klimmersbenen test. Geloof me, die is klaar om vriend en vijand te verbazen als de ritten met “licht glooiend” profiel eraan komen!
’t Was een plezante rit, mannen. Ik was blij om erbij te zijn en heb genoten van wind, regen, gezelschap en boterhammen. Tot volgende zondag!
Kris