Ondanks de voorspellingen van een droge voormiddag, toch maar een 15-tal ‘vrienden van de fiets’ die zich aanmelden op de parking van de betere Doe Het Zelf zaak om de laatste volwaardige seizoensrit te rijden.
Enkele voorname klassement rijders moesten vandaag wel aanwezig zijn om hun stand in een definitieve plooi te leggen. Zo was er, na 2 weken zijn kat te hebben gestuurd, het blije weerzien met onze keizer in spe, die door zijn verzaken de concurrentie van Rudy had zien naderen tot op 8 punten. Nog opvallend, de aanwezigheid van onze jager op de grijze trui, den André, die diezelfde morgen reeds om 6.05 uur was vertrokken vanuit zijn weekendverblijf in Eindhoven om zijn begeerde trui niet te ontlopen. En dan hadden we nog de drager van de rode lantaarn, die zijn kansen niet echt kon verdedigen, aangezien hij aanwezig moest zijn als bezieler van de bokkenrit.
De Sven dus met in zijn zog broer Anthony, arriveerden net niet op tijd en met de groet ‘Dag Krijgers’ was de toon meteen gezet. Na enige dwang om zijn rit wat toe te lichten, dan toch zijn uit éénzetting. Deze week kunnen we dit voordrachtmoment integraal en volledig in het verslag opnemen, zijnde het woord : “Volgen”. Voor alle volledigheid en om misverstanden te vermijden er was ook nog een gebaar bij richting Beveren.
Ondertussen slaagde Guido Coucke in het vestigen van een nieuw record in de clubgeschiedenis, namelijk plat rijden zonder re rijden. En dit tijdens de handeling van het nemen van de fiets uit de camionette en het plaatsen van fiets op de macadam van de Hand Home.
Aangezet richting Beveren, met Sam en Sven op kop, hadden we al een eerste oponthoud ter hoogte van de Swingelmolen. Ne platte voorband bij Luc VV. Voor sommige meteen ook al het sein om de kledij wat aan te passen. De Frank slankte af met een 3-tal jasjes en bij Patje gingen de armstukken al naar beneden.
Zo bolden we richting Beveren Polder waar een steeds fellere wind ons stond op te wachten. Dat rollen was nu niet voor iedereen van toepassing. Onze Luc VV zakte meer en meer af naar de achterste regionen van ons peloton en na een tweede platte band en rood aangeslagen aangezicht tot zelfs achter ons peloton. Toen hij vast stelde dat hij heel de rit al met dicht geknepen voorrem fietste en dit kon verhelpen kreeg zijn humeur terug een flinke boost en was hij voor de rest van de rit terug onze gorilla zoals we hem kennen.
Verder in de polder de wind van alle kanten gevoeld en modderstroken waarvan de modder tot achter de oren vloog. Richting het vrij stuk, eveneens nog ne platte voor onze Keizer in Spe. Een vrij stuk, waar ik verneem , de Sam zijn huidige vormpeil niet kon wegsteken.
Met nog wat meer tegenwind richting Kruibeke arriveerden we uiteindelijk in ’t Sonneke. Daar kwam plotseling de tuinslang te voorschijn en de winterbeesten Kurt & Patje begonnen al de fietsen te ontmodderen als na een winterbeestige rit, waarvoor dank.
Dat het winterse toestanden waren moet ook Sonja gedacht hebben, zij trakteerde ons nog op een heerlijk croque-ske en dat met de tomaatjes van Guido Coucke. De Keizer in Spe gaf ook al een voorsmaakje van zijn nabije kroning en gaf er nog een rondje bovenop.
Bedankt aan alle Krijgers van de fiets en vooral aan Sven en Anthony voor deze alweer legendarische Bokkenrit.
Tot zaterdag !
Frankie